Piątek – 24.04.2020

Temat dnia: Co ja mogę zrobić dla ziemi?

 

  1. Jak długo? – zwrócenie uwagi na problem długiego rozkładania się niektórych śmieci.

Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytanie:

  • Co się dzieje ze śmieciami, które nie trafiają do odpowiednich pojemników?.

 

Rodzic pokazuje zdjęcia: wysypiska śmieci, smogu i dymu ze spalanych śmieci, śmieci rozrzuconych po łąkach, lasach, przy drodze.

Wyjaśnia, że wiele śmieci rozkłada się bardzo długo. Opowiada o butelkach znalezionych w ziemi

albo na dnie morza, które mogą mieć setki lat.

 

 

Następnie rodzic kładzie na stoliku kartkę papieru, metalową puszkę oraz plastikową butelkę – pyta dziecko:

  • Której z tych rzeczy nie zniszczą: deszcz, mróz, śnieg, woda, słońce?
  • Które mogłyby najdłużej leżeć na dworze? (najkrócej papier, następnie metal – rdza, najdłużej plastik).

 

Rodzic  pokazuje na zdjęciach różnych przedmiotów: pogięty rysunek, ogryzek jabłka, reklamówkę, puszkę, plastikową butelkę, słoik, papierek po cukierku, gazetę, skórkę od banana, chusteczkę higieniczną.

Podnosi po dwa i prosi, by dziecko odpowiadało na pytanie:

  • Co dłużej?.

 

Dziecko ma wybrać ten, który rozkłada się dłużej. Rodzic zwraca uwagę dziecka, że część przedmiotów potrzebuje bardzo dużo czasu, aby zniknąć, a niektóre nie rozłożą się nigdy.

 

Delicious Apple on White Background

After party, finished candy, full of wrapping paper, waste everywhere, sweety heart broken


 

Jak długo rozkładają się poszczególne grupy śmieci?

pogięty rysunek (papier) – 1–6miesięcy

ogryzek jabłka (bio) 1–5 miesięcy

reklamówa (plastik) – nawet 400 lat

puszka (metal) – 50 lat

plastikowa butelka (plastik) – 400–450 lat

słoik (szkło) – nigdy

papierek po cukierku (plastik) – 400 lat

gazeta (papier) – 6 tygodni

skórka od banana (bio) – rok

chusteczka higieniczna (papier) – 2–4 tygodnie

 

  1. Odczytaj moje emocje – zabawa słuchowa.

Dziecko siada na dywanie. Rodzic chowa się i odczytuje zdania, modulując głos tak, by czuć w nim było oburzenie:

–– Jak można tak śmiecić!

–– Tu jest okropnie brudno. Kto wyrzuca puszki do lasu?

–– To okropne, gdy ktoś nie dba o środowisko.

–– Czy ludzie nie wiedzą, że po swoich psach trzeba sprzątać?!

–– Naprawdę nie mogę tego znieść, gdy śmieci zamiast do kosza trafiają na ziemię.

–– Czy tak trudno jest posegregować śmieci?

 

Zadaniem dziecka jest określenie, jak czuł się rodzic, jaki był, jakie emocje mu towarzyszyły, gdy wypowiadał te zdania.

 

  1. Oburzenie – dyskusja.

Rodzic rozmawia z dzieckiem, zadaje mu pytania:

  • Co to znaczy czuć oburzenie, być oburzonym?
  • W jakich sytuacjach można tak się czuć?
  • Czy jest to przyjemne uczucie?
  • Jak okazujemy swoje oburzenie?

 

  1. To mnie oburza – zabawa słowna.

Rodzic pokazuje dziecku obrazki prezentujące skutki negatywnych postaw wobec środowiska (obrazki dostępne w zadaniu dzisiejszym oraz wtorkowym – 22.04.2020).  Zadaniem dziecka jest sformułowanie zdania, w którym wyrazi swoje oburzenie (za pomocą komunikatu, mimiki, gestów) związane z prezentowaną sytuacją (np. zaśmiecony las – Ktoś okropnie zaśmiecił ten las!). Następnie wspólnie z rodzicem decyduje, co należałoby zrobić, aby rozwiązać zaistniałą sytuację (posprzątać las).

 

  1. „Eko i nieeko” – zabawa ruchowa.

Rodzic odczytuje zdania, a dziecko ocenia, które z prezentowanych sytuacji są „eko”, a które nie. Gdy usłyszy zdanie, które zakwalifikuje jako opis sytuacji „eko”, mówi poniższą rymowankę i wykonuje wskazane ćwiczenia:

 

To jest bardzo eko, (podskakuje)

fantastyczny styl życia, (wyciąga ręce z uniesionymi kciukami)

każdy ekoludek (wskazuje osoby)

chwali taki sposób bycia. (rytmicznie klaszcze w dłonie)

 

Gdy oceni, że dana sytuacja nie jest „eko”, mówi inną rymowankę i wykonuje wskazane ćwiczenia:

 

Takie zachowanie strasznie mnie oburza, (tupie nogą i podpiera się rękami pod boki)

szkoda dla środowiska jest bardzo duża. (kreśli dwiema rękami przed sobą duże koło)

Złość i smutek ogarnia wszystkie ekoludki. (wskazuje wszystkie osoby w pobliżu)

To wcale nie jest problem malutki. (kręci głową i wykonuje przysiad na słowa „problem malutki”)

 

Przykładowe zdania:

–– Zosia wrzuciła pustą puszkę do kosza na szkło.

–– Paweł na spacerze posprzątał po swoim psie.

–– Ktoś wyrzucił śmieci do lasu.

–– Pani wykorzystała ponownie wcześniej używane kartki.

–– Kasia nie dokręciła kranu i wciąż kapie z niego woda.

–– Dawid podczas zakupów zamiast plastikowych reklamówek używa toreb z materiału.

–– Tata zaniósł stary telewizor do punktu odbioru elektrośmieci.

–– Karol rozpakował lizak i rzucił papierek na ziemię.

–– Asia podczas spaceru po górach zbierała śmieci na szlaku, by go oczyścić.

–– Mama z Jankiem zbudowali z niepotrzebnych opakowań zamek dla rycerzy i księżniczek.

 

  1. Oburzony ekoludek – praca plastyczno–techniczna.

Do wykonania pracy potrzebne są – (różne surowce wtórne: pudełka, plastikowe butelki, gazety, stare płyty i inne rzeczy które macie w domu; klej, nożyczki, taśmę klejącą). Dziecko wykonuje postać ekoludka. Dorysowuje mu elementy twarzy. Rodzic zwraca uwagę na odpowiednią minę odzwierciedlającą oburzenie. Swojego ekoludka dziecko umieszcza na tekturowym kartoniku, wśród przyklejonych do niego zgniecionych kulek z gazet, czyli śmieci.

 

  1. Karty pracy