Piątek – 24.04.2020
Temat dnia: Co ja mogę zrobić dla ziemi?
Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytanie:
Rodzic pokazuje zdjęcia: wysypiska śmieci, smogu i dymu ze spalanych śmieci, śmieci rozrzuconych po łąkach, lasach, przy drodze.
Wyjaśnia, że wiele śmieci rozkłada się bardzo długo. Opowiada o butelkach znalezionych w ziemi
albo na dnie morza, które mogą mieć setki lat.
Następnie rodzic kładzie na stoliku kartkę papieru, metalową puszkę oraz plastikową butelkę – pyta dziecko:
Rodzic pokazuje na zdjęciach różnych przedmiotów: pogięty rysunek, ogryzek jabłka, reklamówkę, puszkę, plastikową butelkę, słoik, papierek po cukierku, gazetę, skórkę od banana, chusteczkę higieniczną.
Podnosi po dwa i prosi, by dziecko odpowiadało na pytanie:
Dziecko ma wybrać ten, który rozkłada się dłużej. Rodzic zwraca uwagę dziecka, że część przedmiotów potrzebuje bardzo dużo czasu, aby zniknąć, a niektóre nie rozłożą się nigdy.
Jak długo rozkładają się poszczególne grupy śmieci?
pogięty rysunek (papier) – 1–6miesięcy
ogryzek jabłka (bio) 1–5 miesięcy
reklamówa (plastik) – nawet 400 lat
puszka (metal) – 50 lat
plastikowa butelka (plastik) – 400–450 lat
słoik (szkło) – nigdy
papierek po cukierku (plastik) – 400 lat
gazeta (papier) – 6 tygodni
skórka od banana (bio) – rok
chusteczka higieniczna (papier) – 2–4 tygodnie
Dziecko siada na dywanie. Rodzic chowa się i odczytuje zdania, modulując głos tak, by czuć w nim było oburzenie:
–– Jak można tak śmiecić!
–– Tu jest okropnie brudno. Kto wyrzuca puszki do lasu?
–– To okropne, gdy ktoś nie dba o środowisko.
–– Czy ludzie nie wiedzą, że po swoich psach trzeba sprzątać?!
–– Naprawdę nie mogę tego znieść, gdy śmieci zamiast do kosza trafiają na ziemię.
–– Czy tak trudno jest posegregować śmieci?
Zadaniem dziecka jest określenie, jak czuł się rodzic, jaki był, jakie emocje mu towarzyszyły, gdy wypowiadał te zdania.
Rodzic rozmawia z dzieckiem, zadaje mu pytania:
Rodzic pokazuje dziecku obrazki prezentujące skutki negatywnych postaw wobec środowiska (obrazki dostępne w zadaniu dzisiejszym oraz wtorkowym – 22.04.2020). Zadaniem dziecka jest sformułowanie zdania, w którym wyrazi swoje oburzenie (za pomocą komunikatu, mimiki, gestów) związane z prezentowaną sytuacją (np. zaśmiecony las – Ktoś okropnie zaśmiecił ten las!). Następnie wspólnie z rodzicem decyduje, co należałoby zrobić, aby rozwiązać zaistniałą sytuację (posprzątać las).
Rodzic odczytuje zdania, a dziecko ocenia, które z prezentowanych sytuacji są „eko”, a które nie. Gdy usłyszy zdanie, które zakwalifikuje jako opis sytuacji „eko”, mówi poniższą rymowankę i wykonuje wskazane ćwiczenia:
To jest bardzo eko, (podskakuje)
fantastyczny styl życia, (wyciąga ręce z uniesionymi kciukami)
każdy ekoludek (wskazuje osoby)
chwali taki sposób bycia. (rytmicznie klaszcze w dłonie)
Gdy oceni, że dana sytuacja nie jest „eko”, mówi inną rymowankę i wykonuje wskazane ćwiczenia:
Takie zachowanie strasznie mnie oburza, (tupie nogą i podpiera się rękami pod boki)
szkoda dla środowiska jest bardzo duża. (kreśli dwiema rękami przed sobą duże koło)
Złość i smutek ogarnia wszystkie ekoludki. (wskazuje wszystkie osoby w pobliżu)
To wcale nie jest problem malutki. (kręci głową i wykonuje przysiad na słowa „problem malutki”)
Przykładowe zdania:
–– Zosia wrzuciła pustą puszkę do kosza na szkło.
–– Paweł na spacerze posprzątał po swoim psie.
–– Ktoś wyrzucił śmieci do lasu.
–– Pani wykorzystała ponownie wcześniej używane kartki.
–– Kasia nie dokręciła kranu i wciąż kapie z niego woda.
–– Dawid podczas zakupów zamiast plastikowych reklamówek używa toreb z materiału.
–– Tata zaniósł stary telewizor do punktu odbioru elektrośmieci.
–– Karol rozpakował lizak i rzucił papierek na ziemię.
–– Asia podczas spaceru po górach zbierała śmieci na szlaku, by go oczyścić.
–– Mama z Jankiem zbudowali z niepotrzebnych opakowań zamek dla rycerzy i księżniczek.
Do wykonania pracy potrzebne są – (różne surowce wtórne: pudełka, plastikowe butelki, gazety, stare płyty i inne rzeczy które macie w domu; klej, nożyczki, taśmę klejącą). Dziecko wykonuje postać ekoludka. Dorysowuje mu elementy twarzy. Rodzic zwraca uwagę na odpowiednią minę odzwierciedlającą oburzenie. Swojego ekoludka dziecko umieszcza na tekturowym kartoniku, wśród przyklejonych do niego zgniecionych kulek z gazet, czyli śmieci.