Środa – 27.05.2020
Temat dnia: Janusz Korczak – przyjaciel dzieci.
Rodzic pyta dziecko, czy pamięta, co znaczy słowo komplement. Włącza dowolny podkład muzyczny, w jego trakcie dziecko pląsa na dywanie. Kiedy muzyka cichnie, rodzic łączy się z dzieckiem w parę i mówicie sobie nawzajem komplementy.
Rodzic opowiada dziecku, kim był Janusz Korczak, jakie były jego najważniejsze działania i poglądy (lekarz, przyjaciel dzieci, zwracał uwagę, że dzieciom też należy się szacunek i mają swoje prawa).
Dawno temu żył człowiek niezwykły, który mówił: „Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał”. Janusz Korczak – był lekarzem, pedagogiem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym. To on dostrzegł w dziecku pełnowartościowego człowieka, którego potrzeby należy zauważać, a prawa szanować Korczak mówił, że „dziecko kojarzy i rozumie , jak osoba dorosła – nie ma tylko jej bagażu doświadczeń”. Kochał dzieci – pisał książki dla dzieci i o dzieciach. Leczył je. Cieszył się, gdy wracały do zdrowia; cierpiał, gdy ich stan się pogarszał. Zakładał Domy Sierot. Dzieci go kochały. Mówiły: „Pan Doktor często powtarza, że jesteśmy tak samo ważni jak dorośli i że mały nie znaczy gorszy czy głupszy”. Janusz Korczak kochał dzieci. Niejednokrotnie – jako lekarz – widział, jak dziecko umiera. Co znaczy pożegnać na zawsze ukochane dziecko,
wie matka, która zanim je utraciła, nosiła je pod sercem i żyła dla niego. Wiedział też to Korczak, który w ciężkich wojennych czasach nie musiał, a poszedł na śmierć z wychowankami. Poszedł tylko po to, żeby dzieci się nie bały. Nie bały umierać w komorze gazowej obozu zagłady .Poszedł z nimi, żeby nie były tam same.
Dziecko ogląda różnego rodzaju gazety zebrane w domu.
Rodzic zadaje pytanie:
Dziecko zwraca uwagę na budowę: podział na artykuły, tytuł napisany wielkimi literami, datę wydania, tematykę (gazety codzienne, programy telewizyjne, czasopisma modowe itd.). Rodzic pyta dziecko, o czym chciałoby napisać w swojej gazecie.
Dziecko otrzymuje po kawałku plasteliny. Rodzic prosi je o podzielenie plasteliny na dwie równe części i zrobienie z nich kulek. Po upewnieniu się, że kulki są równe, rodzic prosi o rozpłaszczenie jednej z nich i zrobienie placuszka.
Następnie dziecko znów formułuje wałeczki i je porównuje. Rodzic bierze linijkę, na której wyraźnie widać cyfry 0–10, pokazuje, ile to jest 10 centymetrów. Zadaniem dziecka jest ulepienie wałeczka o długości równej 10 cm. Następnie sprawdza przy linijce, czy mu się to udało.
Dziecko lepi z plasteliny prezent dla przyjaciela – zwierzątko, postać z bajki – według własnego pomysłu. Rodzic zwraca uwagę na dbałość o szczegóły i dokładność pracy.